Υπόγειοι – Υπέργειοι Λιποσυλλέκτες

Υπόγειοι – Υπέργειοι Λιποσυλλέκτες

Τα υγρά απόβλητα από διάφορες ανθρωπογενείς δραστηριότητες παρουσιάζουν αυξημένη περιεκτικότητα σε λίπη κι έλαια. Η υψηλή συγκέντρωση των λιπών κι ελαίων οργανικής προέλευσης (FOG’s) δημιουργεί πρόβλημα στο δίκτυο των σωληνώσεων καθώς και σε μονάδες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων. Συγκεκριμένα στις σωληνώσεις με την πτώση της θερμοκρασίας τα FOG’s μπορεί να στερεοποιηθούν και να φράξουν ή να διαβρώσουν το δίκτυο της αποχέτευσης με παράλληλη έκλυση ενοχλητικών οσμών. Επιπρόσθετα, στους βιολογικού καθαρισμούς επηρεάζουν το σωστό αερισμό με αποτέλεσμα τη μη σωστή επεξεργασία των υγρών αποβλήτων με ότι αυτό συνεπάγεται στην υγιεινή και ασφάλεια.

Η πιο ενδεδειγμένη λύση για τη συλλογή των λιπών είναι η χρήση τυποποιημένης μονάδας λιποσυλλέκτη σύμφωνα με το πρότυπο EN 1825.

Ο λιποσυλλέκτης είναι ένα σύστημα βαρυντικού διαχωρισμού κι εκμεταλλεύεται τη διαφορετική πυκνότητα του νερού και του λίπους με αποτέλεσμα την κατακράτηση του τελευταίου επιφανειακά εντός της μονάδας. Ουσιαστικά, σε μια μόνο δεξαμενή γίνεται ο διαχωρισμός τόσο των λιπών όσο και των στερεών υπολειμμάτων τα οποία καθιζάνουν στον πυθμένα, ενώ το απαλλαγμένο νερό που βρίσκεται στο μέσον του λιποσυλλέκτη, κατευθύνεται στην έξοδο.

Η enflow διαθέτει πλήθος συστημάτων, σε διάφορα μεγέθη και υλικά κατασκευής, που ανάλογα την εφαρμογή διακρίνονται σε:

· Υπόγειας ή επιδαπέδιας εγκατάστασης
· Απλής ή αυτόματης εκκένωσης
· Μερικής ή ολικής απόρριψης

Η σωστή εγκατάσταση του λιποσυλλέκτη εξασφαλίζει τη καλή λειτουργία των εγκαταστάσεων, τη μη στόμωση και διάβρωση των σωληνώσεων, καθώς και την προστασία από τη δυσοσμία στο χώρο. Επομένως, κατά την κατασκευή ενός νέου κτιρίου και όπου απαιτείται η χρήση λιποσυλλέκτη, συνιστάται η εγκατάσταση του να γίνεται υπόγεια, καθώς η συλλογή του λίπους από έναν υπόγειο διαχωριστή είναι συνήθως πολύ πιο εύκολη και γρήγορη σε σχέση με έναν υπέργειο διαχωριστή

Κατά την υπόγεια εγκατάσταση θα πρέπει να τηρούνται τα παρακάτω:

1) Σύμφωνα με το DIN EN 1825-2 συνιστάται να μην είναι εκτεταμένο το μήκος του δικτύου των σωληνώσεων. Έτσι αποφεύγεται η μείωση της θερμοκρασίας των υγρών αποβλήτων που μπορεί να οδηγήσει στην εναπόθεση λίπους στο εσωτερικό των σωλήνων και ενδεχομένως το φράξιμό τους.
2) Οι σωληνώσεις των υγρών αποβλήτων θα πρέπει να προστατεύονται από τον παγετό. Όπου χρειάζεται θα πρέπει να εγκαθίσταται βοηθητικό σύστημα θέρμανσης.
3) Οι σωλήνες θα πρέπει να έχουν επαρκή ρύση (τουλάχιστον 2%) έως το λιποσυλλέκτη, σύμφωνα με το EN 1825, ενώ πρέπει να αποφεύγονται οι γωνίες 90ο.